استفاده از انسولین دربیماران پیش دیابت و بیماران دیابتی درمراحل اولیه ی بیماری

بر اساس تجزیه و تحلیل نتایج تحقیق ORIGIN، استفاده از انسولین گلارژین(Lantus)برای بیماران مبتلا به اختلال تحمل گلوکز یا بیمارانی که به تازگی به دیابت مبتلا شده اند می تواند به حفظ مقدار هموگلوبین A1Cدر محدوده ی هدف درطی 5 سال بعدی کمک کند.

بر اساس گزارشی که توسط دکتر Matthew Riddleاز دانشگاه علوم وبهداشت اورگان در نشست انجمن دیابت آمریکا ارائه گردید استفاده از انسولین طولانی الاثر دراین بیماران احتمال حفظ مقدار هموگلوبین A1Cرا درمحدوه ی هدف سه برابر افزایش می دهد. اما دکتر pieberاز دانشکده ی پزشکی Grazاز اتریش به پزشکان هشدار می دهد که لزوماً نباید از انسولین درمراحل اولیه ی بیماری دیابت برای کنترل گلایسمیک استفاده کنند. دکترpieberبا اشاره به بالا بودن مرگ ومیر سالانه درتحقیق بالینی ORIGINنسبت به تحقیقات مشابهی که بروی افراد دیابتی انجام شده به عواقب درمان با انسولین درمراحل اولیه ی بیماری اشاره می کند. او می افزاید: میزان ابتلا به هیپوگلایسمی شدید درمطالعه ی ORIGINدرمیان بیمارانی که از انسولین برای کنترل گلایسمیک آنها استفاده شده است 3 برابر افزایش یافته است، او از پزشکان درخواست می کند که به دام استفاده از انسولین برای کنترل گلایسمیک افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز نیافتند زیرا بنظر نمی رسد که استفاده از انسولین درپیشگیری ابتلا به دیابت موثر باشد.

 اما نتایج اصلی مطالعه ی ORIGINکه در نشست انجمن دیابت آمریکا در فیلادلفیا درماه ژوئن گذشته ارائه گردید نشان داد که استفاده از انسولین طولانی الاثر در بیماران با علایم اولیه ی دیابت یا بیمارانی که به تازگی دیابت در آنها تشخیص داده شده است سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان یا بیماریهای قلبی عروقی نشده و دارای مزایایی است.

دکتر Riddleوهمکارانش با آنالیزهای دقیق اطلاعات بدست آمده از این کارآزمایی وضعیت بیماری افراد شرکت کننده در این تحقیق را بررسی کرده وعوامل پیش بینی کننده حفظ هموگلوبین A1Cدرمحدوده ی هدف را بررسی کردند.

از12537 فردی که در این مطالعه شرکت داشتند، 88 درصد به دیابت مبتلا بودند درحالیکه بقیه ی افراد به اختلال گلوکزناشتا یا اختلال تحمل گلوکز مبتلا بودند.این افراد بطورتصادفی تحت درمان با یکبار تزریق با انسولین گلارژین یا مراقبت های استاندارد قرار گرفتند.

مراقبتهای استاندارد برای افراد غیردیابتی شامل غربالگری سالانه ی دیابت بود و برای بیماران دیابتی  بر اساس تشخیص پزشک تا زمانیکه با حداقل دو داروی خوراکی ضددیابت بیماریشان کنترل نشود تزریق انسولین است.

دکتر Riddleمی گوید: همانطور که انتظار می رفت مقدار هموگلوبین A1Cدر بیماران  دیابتی  که بطور تصادفی انسولین گلارژین دریافت کرده بودند در ابتدای  آزمایش نسبت به بیماران  غیر دیابتی که انسولین  دریافت می کردند،  بالاتر بود. همین الگو برای بیمارانی که درمان  استاندارد  را دریافت می کردند،  مشاهده  گردید.

نتایج نشان می دهد کاهش قند خون ناشتا و مقدارهموگلوبین A1Cدر همه ی بیمارانی که انسولین گلارژین به آنها تزریق شده بود بیشتر است. این کاهش در بیماران مبتلا به دیابت چشمگیر تر بود. مقدار هموگلوبین A1Cدرطول 5 سال درتعداد بیشتری از بیماران دیابتی و غیر دیابتی با تزریق انسولین زیر 6.5درصد حفظ می شود(در افراد دیابتی 87 درصد در مقابل 79 درصد و در بیماران  دیابتی 90 درصد  از بیماران درمقابل 45 درصد  از بیماران دریافت کننده ی درمان استاندارد).

دانشمندان دریافتند که ابتلا به دیابت و بالا بودن درصد هموگلوبین A1cدر شروع مطالعه به طور مستقل از هم شانس رسیدن به مقدار هموگلوبین A1Cزیر 6.5درصد را در 5 سال آینده، پایین پیش بینی می کنند. در انتهای دیگر این طیف، استفاده از انسولین گلارژین موجب می گردد احتمال حفظ مقدار هموگلوبین A1Cدر محدوده ی هدف درطول این مدت 3 برابر افزایش یابد.

دکتر Riddleبر اساس اطلاعات آنالیز شده نتیجه گیری می کند که تزریق انسولین در اوایل دیسگلایسمی (چه فرد به اختلال تحمل گلوکز مبتلا باشد ویا در مراحل اولیه ی  ابتلا به دیابت بسر برد) می تواند  به بیماران برای رسیدن  به مقدار هموگلوبین A1Cهدف در دراز مدت کمک کند.

منبع:

www.diabetesincontrol.com/articles/diabetes-news/16754-early-insulin-delays-diabetes-but-are-there-negative-consequences